pendre
[pɑ̃dr]verbe intransitif Conjugaison
1. | [d'en haut] Conjugaison hängen |
2. | [descendre trop bas] zu lang sein |
pendre
[pɑ̃dr]verbe transitif Conjugaison
1. | [rideau, tableau]
pendre qqch (à qqch) etw (an etw (D) ) aufhängen, etw (an etw (A) ) hängen |
2. | [personne] Conjugaison aufhängen, Conjugaison erhängen |
se pendre
verbe pronominal Conjugaison
1. | [s'accrocher]
se pendre à qqch sich an etw (A) hängen |
2. | [se suicider] sich aufhängen, sich erhängen |