frapper
[fʀape]verbe transitif Conjugaison
1. | [cogner] ضَرَبَ (–ِ) frapper qqn du pied ضَرَبَ فُﻻناً بِرِجْلِهِ |
2. | [impressionner] أَذْهَلَ j'ai été frappé par sa franchise أَذْهَلَتْني صَراحَتُهُ |
frapper
verbe intransitif Conjugaison
قَرَعَ (–َ)
‘entrez sans frapper’ ادْخُلوا مِنْ دونِ أَنْ تَقْرَعوا |
