rechuter
[ʀəʃyte]verbe intransitif Conjugaison
1. | [MÉD] انْتَكَسَ |
2. | [récidiver] عاوَدَ il avait arrêté de fumer, mais il a rechuté كانَ قَدْ أَقْلَعَ عَنِ التَّدْخينِ لَكِنَّهُ عاوَدَهُ |
1. | [MÉD] انْتَكَسَ |
2. | [récidiver] عاوَدَ il avait arrêté de fumer, mais il a rechuté كانَ قَدْ أَقْلَعَ عَنِ التَّدْخينِ لَكِنَّهُ عاوَدَهُ |
Cochez la bonne traduction.
Je m'appelle Dalila.