rater

[ʀate]
verbe transitif Conjugaison
1.
[manquer]    
فَوَّتَ

 rater la cible    
أَخْطَأَ الهَدَفَ

 rater un rendez-vous    
فَوَّتَ مَوْعِدًا

 rater le train    
فَوَّتَ القِطارَ

2.
[ne pas réussir]    
أَخْفَقََ

 rater un examen    
رَسَبَ في امْتِحانٍ

 rater un gâteau    
أَخْفَقَ في إعْدادِ حَلْوى


  

rater


verbe intransitif Conjugaison
فَشِلَ (–َ)
 l'affaire a raté    
فَشِلَتِ القَضيّةُ

Mots proches