érafler

[eʀafle]
verbe transitif Conjugaison
1.
[égratigner]    
جَلَفَ (–ُ)

 les ronces lui ont éraflé les jambes    
جَلَفَ العُلَّيقُ ساقَيْهِ

2.
[rayer]    
خَدَشَ (–ُ)

 elle a éraflé la voiture contre le portail    
خَدَشَتِ السَّيّارةَ بِالبَّوّابةِ



  

s'érafler


verbe pronominal
جَلَفَ نَفْسَهُ (–ُ)
 il s'est éraflé le bras    
جُلِفَتْ ذِراعُهُ

Mots proches

Cochez la bonne traduction.

  • Je m'appelle Dalila.